วัดพระธรรมกาย

บุญที่ฉันปลื้มที่สุด

บุญที่ปลื้มมีเยอะมากค่ะ ปลื้มทั้งบุญที่หลวงพ่อให้ทำคนละบาท และบุญแบบทำเต็มที่เต็มกำลัง



แต่ถ้าสังเกตจะพบว่าบุญจากการได้ชวนคนอื่นมาทำบุญด้วยกัน แล้วชวนได้สำเร็จดูเหมือนน่าจะปลื้มมากกว่าค่ะ
เช่น ชวนแม่และญาติพี่น้องมาโปรยดาวรวยด้วยกันได้สำเร็จ

เช่น เคยให้ลูกชายตัวน้อย 3-4 ขวบไปต้อนรับหลวงพ่อธัมมชโยก่อนเข้าโรงเรียนฝันในฝัน อันนั้นก็ปลื้มค่ะ
แอบดูลูกอยู่ห่าง ๆ

ปลื้มที่ลูกน้อยได้ไปถวายปัจจัยหลวงพ่อท่านจะได้คุมบุญให้ลูก
เพราะบุญเท่านั้นที่อยู่กับลูกตลอดเวลา
พ่อแม่ก็อยู่กับลูกตลอดเวลาไม่ได้
บุญนี้จะช่วยคุ้มครองลูกให้แคล้วคลาดจากคนภัยพาลและอุปัทวอันตรายทั้งปวง

แต่บุญที่ปลื้มจนน้ำตาไหลมีครั้งนึงค่ะ
คือตอนต้อนรับพระธุดงค์อัญเชิญหลวงปู่พระมงคลเทพมุนีสด จันทสโรผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
วันนั้นฉันพูด "สาธุ" ดังมากตามปกติเพราะหลวงพ่อบอกให้พูดดัง ๆ 
วันนั้น
ขณะที่กำลังกล่าว "สาธุ ๆ ๆ" เสียงดัง ๆ ก็นึกขึ้นมาว่า ชีวิตที่ผ่านมาไปอยู่ที่ไหนเขาก็ขับไล่ เช่น ย้ายงานไปบริษัทไหนก็มีคนที่เขาเป็นหัวหอกอยู่แล้ว เขาไม่อยากให้เราอยู่ที่บริษัทนั้นเพราะเราไปเก่งทาบรัศมีเขา คนเหล่านี้มักมีอำนาจมีลูกน้อง เมื่อหัวส่ายหางก็กระดิก ทุกคนทั้งผู้จัดการทั้งลูกน้องก็เลยช่วยกันขับไล่เราใหญ่
เป็นแบบนี้มาทุกที่ทุกบริษัท แต่ด้วยบุญต้อนรับพระธุดงค์ที่หลวงพ่ออุตส่าห์จัดขึ้นมาให้นี้ ด้วยบุญที่เราต้อนรับพระธุดงค์พันกว่ารูปดีแล้วนี้ จากนี้ไปทุกภพชาติเราไปที่ไหนก็จะได้รับการต้อนรับตลอดไป เมื่อนึกถึงความเมตตาที่หลวงพ่อธัมมชโยท่านจัดให้มีพระเดินธุดงค์นี้ก็ปลื้มตื้นตันน้ำตาไหลเลยค่ะ





เวลาชวนญาติพี่น้องและแม่มาทำบุญได้ก็จะปลื